Roze gezichten van de verkie­zingen #5: Michelle van Doorn (Gaykrant)

Michelle van Doorn is in Nijmegen het gezicht van de Partij voor de Dieren. Haar foto is op bijna ieder verkiezingsbillboard te zien in deze studentenstad bij uitstek. Haar opmars binnen de partij verliep in sneltreinvaart. De Gaykrant had een gesprek met dit politiek talent die zich onderscheidt door haar no-nonsense en directheid.

Tekst: Paul Hofman

“Zes jaar geleden ben ik lid geworden van de Partij voor de Dieren. Ik had toen al wel eens wat vrijwilligerswerk gedaan voor een andere partij en in het kader van mijn opleiding kort meegekeken in de keuken van een gemeenteraadsfractie. In 2014 zag ik op de website van onze partij een vacature voor bestuurslid afdeling Gelderland, waarop ik heb gereageerd. Ik kon aansluiten en na een half jaar werd ik afdelingsvoorzitter.” En zo ging het balletje rollen.

Nijmegen is altijd vrij vooruitstrevend geweest op het gebied van LHBTI. Wat kan jij er als lijsttrekker van de Partij voor de Dieren aan toevoegen? Zijn er zaken die anders of juist beter kunnen?

“Ik heb inderdaad het geluk in een progressieve stad te wonen, ook voor wat betreft LHBTI+’ers. Nijmegen heeft een actief regenboogbeleid en er een vaste beleidsmedewerker voor aangesteld. Dat daarmee alle problemen zijn opgelost, is natuurlijk niet waar. Op straat en achter veel voordeuren is het voor velen nog steeds moeilijk of soms zelfs gevaarlijk je te uiten conform je identiteit. Vorige week nog hoorde ik het hartverscheurende verhaal van een jongen die vanwege zijn homo-zijn uit huis is gegooid. En ook de voorbeelden van transgenders die worden gepest of erger zijn er ook in nog steeds, ook in 2018, ook in Nijmegen. De samenleving, ook lokaal, verandert voortdurend. Daarom is het nodig om altijd een actief en progressief regenboogbeleid te voeren, met de LHBTI+-gemeenschap zelf en voor de gehele samenleving.”

“Die regenboogvlag wappert voor ons allemaal”

Hoe wil je LHBTI-ers een steun in de rug geven?

“Wij zijn dé emancipatiepartij bij uitstek. Als onderdeel van een emancipatiebeweging voelen ons zeer verwant met andere emancipatiebewegingen, zoals die van de LHBTI+’ers. De LHBTI+-gemeenschap vindt straks bij ons als raadsfractie altijd een luisterend oor en een open houding. We gaan er overigens vanuit dat we gekozen zullen worden. Met plezier willen wij bijdragen aan het verbeteren van het beleid waar nodig, het faciliteren van de gemeenschap waar mogelijk en het mede-vormgeven van een samenleving met meer mededogen.”

Je bent zelf transgender. Wanneer merkte jij dat je niet in het juiste lichaam zat?

“Ik heb een hele heldere vroege herinnering van toen ik een jaar of zeven was. Ik had ten onbewust door dat er iets niet klopte. Het werd bewuster toen de pubertijd begon en vooral dat er bepaalde gedragspatronen van mij werden verwacht die passen bij jongens, terwijl ik van binnenuit de natuurlijke neiging voelde me bij de meisjes op school aan te sluiten. Op de middelbare school ben ik veel gepest, maar daar ben ik gelukkig wel heelhuids en sterker uitgekomen. Een dubbele leerschool was het. Tussen mijn 20e en 22e heb ik mijn transitie gehad.”

Voel je jezelf een rolmodel?

Ze aarzelt en zegt dan: “Ja en nee. Ik heb het geluk dat in de dagelijkse omgang de meeste mensen het niet aan me merken. Ik heb er ook jarenlang voor gekozen om als heteroseksuele cisgender door het leven te gaan. Na mijn veertigste brak er een periode aan dat ik werd teruggeworpen op mezelf doordat ik ondermeer werkloos raakte en de bijbehorende reflectie. Toen iemand mij vroeg: ‘Maar vind jij jezelf dan nog steeds een transgender?’, dacht ik: ja, dat ben ik ook gewoon! Ik heb toen als het ware mijn tweede coming-out gehad en dat was erg leuk om mee te maken.” In haar werkzaamheden voor de partij probeert ze in het publieke domein de wereld wat verdraagzamer, geweldlozer en liefdevoller te maken. En vooral samen met vele anderen gelukkig, dus waarom niet ook voor de groep waartoe ik zelf ook behoor?

“Als transgender ben ik veel gepest”

Heb je als transgender zelf weleens te maken gehad met discriminatie?

“Het antwoord daarop is absoluut ja. Op de lagere en de middelbare school werd ik veel gepest. En ook had ik wel eens een bedreiging te pakken. Als volwassene heb ik dat niet echt meegemaakt. Ik heb het geluk dat de meeste mensen niet doorhebben dat ik transgender ben.”

Jouw ambitie?

“Ik wil zeker twee zetels halen. Dat moet ook haalbaar zijn, gezien het verkiezingsresultaat van de Tweede Kamerverkiezingen van vorig jaar en een recente peiling die laatst is gehouden onder de Nijmegenaren is gehouden. En of er nog meer in zit, dat is aan de Nijmegenaren natuurlijk!

Bron: Gaykrant