Eline Lauret over Raads­voorstel Straat­naam­geving Ulpia en Fabrica (39/2021)

Allereerst dank voor het agenderen van dit raadsvoorstel aan Stadspartij Nijmegen.

Het is een goed idee dat ons stadbestuur in deze wijken straatnamen kiest die verwijzen naar de historie. Er zitten prachtige straatnamen tussen, zeker die die verwijzen naar het Romeinse erfgoed. Er is echter discussie ontstaan in onze stad over de naam Slachthuisstraat. Naar mijn mening terecht. Als je online zoekt naar synoniemen van het woord ‘slachthuis’ kom je uit op woorden als abattoir, bende, bloedbad, janboel en rotzooi. En net als veel andere mensen heb ik nare associaties bij het woord ‘slachthuis’: gegil van dieren, bloed, stank, uitwerpselen en dieren in doodsangst.

‘Als slachthuizen glazen wanden hadden, zou iedereen vegetariër zijn…’, is een uitspraak van Paul McCartney en hij heeft vermoedelijk gelijk. Maar slachthuizen hebben geen glazen wanden. Mensen kunnen niet zien hoe het er daadwerkelijk aan toegaat in slachthuizen en hebben nauwelijks een idee van de gruwelijkheden tegen dieren die hier dagelijks plaatsvinden. De meeste mensen, ook vleeseters, kunnen de filmpjes niet afkijken die in slachthuizen zijn gemaakt.

Met regelmaat komen slachthuizen in opspraak vanwege ernstige en zelfs bewuste dierenmishandeling. Onlangs nog werd om die reden slachterij Gosschalk in Epe gesloten. Het is onwaarschijnlijk dat het er in het Nijmeegse slachthuis heel anders aan toeging. Volgens de inspectierapporten van de NVWA zijn wreedheden in slachthuizen namelijk geen geïsoleerde incidenten: in talloze slachthuizen maken inspecteurs melding van misstanden met dieren en hun bevindingen liegen er niet om.

Zelfs werknemers in slachthuizen lijden. Uit onderzoeken blijkt namelijk dat veel werknemers in slachthuizen gebukt gaan onder een gevoel van vervreemding, depressies, zelfmoordgedachten en zelfs PITS, een vorm van posttraumatische stress stoornis (PTSS) die wordt veroorzaakt door het uitvoeren van dodingshandelingen.

Een straatnaam is te veel eer voor een slachthuis, waarin dieren, allemaal wezens met intrinsieke waarde, bewustzijn en gevoel, een gewelddadige dood stierven. Een slachthuis dat de gemeente bovendien nog eens vele miljoenen heeft gekost, en waarbij het einde van de rechtszaken nog niet in zicht is. Daarom dien ik hierbij een amendement in: ‘Slacht de Slachthuisstraat’, in de hoop dat deze raad en het college luisteren naar de bezwaren die er onder diverse inwoners van onze stad leven tegen de naam Slachthuisstraat. Het kost hier geen geld om rekening te houden met de gevoelens van een groeiende groep mensen die gevoelig is voor het lijden van dieren. Hun gevoeligheid is geen sentiment, maar een kwestie van beschaving. Waarom zouden we dan niet voor een andere straatnaam kiezen?

Maar het gebeurt wel vaker dat woorden het veld moeten ruimen vanwege voortschrijdende inzichten en groeiende weerstand tegen het gedachtegoed of het handelen dat achter die woorden schuilging. Sommige woorden zijn besmet. Het woord ‘slachthuis’ is daar een voorbeeld van.